Naast het werken voor de tentoonstelling in Luxemburg, sport ik nog trouw in de sportschool. Zo ziet het eruit als ik alleen licht heb van buiten. Het licht in de school is uitgevallen. Mijn bewegingen op de cross-trainer worden niet gezien door de lampen, die dan gewoon uitgaan.
Ja, de eerste teek zat in mijn lijf. Gelukkig kon mijn lief hem uit mijn hals peuteren. En ja, zó stoffig is de salontafel.
De nieuwe eigenaresse weet het al en vindt hem mooi. Helaas is hij iets kleiner (in de breedte) uitgevallen, maar dat is het mooie van handwerk. Ze zijn uniek. Ook hier weer een combinatie van geverfde lapjes, synthetische verf en natuurlijke verf. Avocadoschillen en -pitten met en zonder ijzersulfaat. De voering is van een chintzlapje uit mamma’s erfenis.
Voorlopig is dit de laatste. Eerst maar eens alles op orde maken voor de tentoonstelling in Luxemburg.
Gisteren met mijn vriendin Y. naar het restaurant Nederheide in Milsbeek geweest voor de lunch. Daarna toch maar gaan wandelen, het leek droog te worden. Niets was minder waar; het begon te regenen en thuis kon ik alles uit doen om te laten drogen. Wat een schitterende wandelingen kun je hier maken. Beetje modderig, dat wel. Alleen het mos bloeide, wat lijsterbessen en een verdwaalde meidoorn hadden ook al bloemen, net zoals de eiken. Weinig vogeltjes gezien en gehoord. Soms hield het pad op omdat het water erover liep.
