Afgelopen dinsdag heb ik in mijn eentje de tentoonstelling van Elizabeth Peyton bezocht in het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Omdat het volgende blok bij Kumulus gaat over portret en de mens wilde ik deze tentoonstelling zien. Wat me ten eerste verbaasde was het kleine formaat van de werken. Meestal A4, soms groter. Ook schildert ze op board met een paar lagen gesso denk ik. De randjes waren niet netjes afgewerkt en dat liet ze maar gewoon zo. Heerlijke oplossing. De mensen hadden allemaal een fijne rode mond, waarschijnlijk die van haarzelf. Ook viel het me op dat ze soms heel aquarelachtig schildert met olieverf. Dun, in één streek. Ik vind het mooi hoe ze met een paar kleurvlakken diepte kan suggereren. De tekeningen die er hingen lieten zien dat ze echt wel kan tekenen. Er hing heel veel werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten